مقایسه چرا(بعد از دیدن کارنامه نوبت اول)

لعیا دانش آموز کلاس دهم است و در یکی از دبیرستانهای غیرانتفاعی درس می خواند. او یک نوجوان حساس است.

لعیا می گوید: اگر مادرم کارنامه نوبت اول مرا ببیند، شروع می کند به غرغر و مقایسه کردن من با اطرافیانم،که چرا نمره هایت از دخترعمویت کمترشده. از دختر دوستم هم که معدلت کمتر شده (مقایسه کردن).

پدرت که هر چه می خواهی برایت تهیه می کنند.

مدرسه غیر انتفاعی هم که می روی و کلی هزینه برای درس خواندنت می دهیم.

گوشی مدل بالا هم که برایت خریدیم.

و….

پدر هم حرفهای مادرم را تایید می کنند و در ادامه می فرمایند: به خواهرت بیشتر از تو امید دارم از حالا معلومه که خانم دکتره (بازم مقایسه).

لعیا بعضی از اتفاقات مربوط به درس و مدرسه را از خانواده اش پنهان می کند. او حوصله سرزنش و مقایسه را ندارد.

با عصبانیت می گوید من هم می توانم آنها را با پدر ومادر دوستم ویا عمو وزن عمو مقایسه کنم اما حوصله بحث را ندارم.

چرا مقایسه

هر آدمی یکسری خصوصیات دارد که قسمتی ازآنها ارثی وبقیه اش از محیط واطرافیان گرفته شده است .

علایق افراد مثل هم نیستند .معمولا ارزشهای خانواده ها متفاوت است .

با اینکه فرزندان ما در یک خانواده بزرگ شده اند رفتارهاو علایق  متفاوتی دارند .

ای کاش یادمان می آمد  که ماهم این چنین بودیم . دوست نداشتیم ونداریم با کسی مقایسه شویم.

نتیجه چنین برخوردهایی چه خواهد بود ؟

این حرفها معمولا هیچ نتیجه ای ندارد مطلبی نیست که در روند زندگی نوجوان تاثیر گذار باشد.بجز نادیده گرفتن احساسات نوجوان است .

چرا پدر ومادران این چنین با فرزندشان صحبت می کنند ؟

دلیل اصلی این است ،این حرفها ،همان حرفهایی است که خودشان از والدینشان شنیده اند. این چیزی است که به طور طبیعی به ذهنشان می رسد.

آیا بیشتر وبهتراز این چیزی بلد نیستند؟

بیشتر مواقع چیزهای بهتر وبیشتری می دانند اما در لحظه به ذهنشان نمی رسد که آنها را به کار بندند .

معمولا بعد از آن اگر فرصت بازنگری داشته باشند می گویند ای کاش لحظه ای تامل می کردم وفرزندم را با دیگران مقایسه نمی کردم وبرخورد بهتری داشتم.

نیت خیر والدین برکسی پوشیده نیست ،ای کاش راههای تکراری که هیچ نتیجه ای ندارد را کنار بگذارند . با مطالعه ومشورت با افراد آگاه راههای جدید وبهتری برای روبه روشدن با فرزند نوجوانشان پیدا کنند.

نکته مهم

مهمترین مسئله درک صحیح از رفتار همدیگر می باشد . اگر نمرات لعیا برای خانواده اش قابل قبول نیست بهتر است به جای مقایسه وسرزنش به او کمک کنند تا اشکال کارش را پیدا کند.

بهتر است یک جلسه تشکیل داده وعواملی که باعث شده لعیا  نمرات خوبی نداشته باشد را مشخص نمایند .یا با چند جلسه مشاره تحصیلی وشاید کلاس اضافه درسی مشکل لعیا حل شود.

البته به شرطی که لعیا رشته تحصیلی اش را درست انتخاب کرده باشد وبرنامه مطالعه وخوابش درست باشد .

خلاصه بعد از دیدن کارنامه فرزندتان مقایسه و سرزنش (اگر نمراتش قابل قبولتان نبود) روش خوبی نیست و نتیجه ای ندارد.

نوجوانی که مقایسه وسرزنش می شود قرار نیست از فردا بهتر درس بخواند.

بدنبال رفع مشکل با همفکری نوجوانتان باشید.

شاد وسربلند باشید.